Rozdział III

Przepraszam że tak późno. Święta, potem choroba. No nie ważne. Oto pierwszy rozdział. :)

                                                                         Rozdział III

Pip pip pip

Zadzwonił budzik. Otworzyłam zaspane oczy i walnęłam pięścią w zegarek. Ucichł. Nareszcie. Zerknęłam na godzinę. Piąta trzydzieści! Poderwałam się z łóżka i wystrzeliłam do łazienki aby się umyć i przebrać. Już pięć minut potem już biegłam do siedziby S.H.I.E.L.D. Piąta pięćdziesiąt pięć. Dobiegłam do bazy.  Wbiegłam na piętro i wpadłam do biura agentki Romanow.

Akurat siedziała przy biurku.  Podniosła wzrok znad monitora laptopa i powiedziała:

- O Lily. Punktualnie. – wstała sprzed biurka i gdy przechodziła obok mnie powiedziała.

-Chodź. Przecież nie będziesz paradować tu w tym stroju. – Zmarszczyłam czoło. No co? Czarny T-shirt, jeansy i trampki. Czy to aż tak źle?

Romanow wyjęła z szafki mundur  dla agentów S.H.I.E.L.D. i  wręczyła mi go.

-Zakładaj. S chyba będzie pasować. – powiedziała po czym zostawiła mnie samą w szatni.

Kiedy już się przebrałam, wyszłam z szatni. Natasha czekała na mnie na korytarzu.

                                                             ***

Ja, Thor i jego Jane już uciekliśmy z Asgardu niepostrzeżenie . W mojej celi siedziała moja kopia. Heimdal obiecał nam że nikomu nie powie gdzie jesteśmy.

- Nie musisz się obawiać Thorze. – powiedział strażnik wszechświatów.  – Nikt nie dowie się gdzie jesteście.

-Dziękuję Heimdalu. – powiedział Thor. – Można na ciebie liczyć.

Podeszliśmy do portalu.

-Pamiętajcie że Aether jest wciąż z Jane. Musicie ją chronić. – powiedział Heimdal po czym wysłał na do Midgardu.

Podróż była krótka. Już po jednej minucie wylądowaliśmy w Midgardzie. Gdy się pojawiliśmy, otoczyła na grupa ludzi z bronią wycelowaną prosto w nas. Podszedł do nas jeden z nich i powiedział.

-Thorze wybacz mi ale musimy zabrać Lokiego do siedziby S.H.I.E.L.D. Mamy do niego kilka pytań.

-Wiem o tym, już wcześniej rozmawiałem z Furym o tym. –rzekł Thor.

Spojrzałem na niego najbardziej zabójczym wzrokiem jaki posiadałem.

-Co?! Wiedziałeś o tym?! Miałeś mi pomóc ja odnaleźć a nie wysyłać mnie do cholernego S.H.I.E.L.D.!!!!!!!!!

-Wybacz bracie nie miałem wyboru. – powiedział przepraszającym tonem mój „braciszek”

-Teraz jeśli można to pojedziecie  z nami do naszej siedziby. – powiedział agent.

                                                               ***

*Kilka dni później.

-Agentko Brown.

-Tak? – spytałam.

-Twoje ostatnie dokonania w agencji bardzo mi zaimponowały. – powiedział Nick Fury.

-Dziękuję. Staram się.

-To dobrze. Bo jeśli byś się nie sprawdziła groziła by ci likwidacja. Mam dla ciebie zadanie.

-Jakie?

-Chodzi o naszego nowego więźnia…

-Lokiego? – przerwałam. – Tego nordyckiego snoba?

-Tak.

-Co niby mam zrobić? Mam ochotę go zabić. Wszyscy mówią że jest arogancki, kłamliwy, wredny i opryskliwy.

-Cóż, będziesz musiała nad sobą zapanować bo masz go przesłuchać. – powiedział Nick.

-Co?! – krzyknęłam.

                                                                                ***

Siedzę już tutaj kilka dni. Ale dzisiaj miało zdarzyć się coś nowego. Przyprowadzono mnie do białego pokoju z dwoma krzesłami po dwóch stronach biurka. Siadłem na jednym z nich. Wtedy do pokoju weszła jakaś kobieta. Od razu zobaczyłem że była wściekła, chociaż próbowała to ukryć sztucznym spokojem. Nie znałem jej twarzy ale jakby kogoś mi przypominała. Jak na kobietę z Midgardu była bardziej urodziwa od innych. Co dziwne, nie miała jak wszyscy agenci, broni palnej przy sobie tylko miała przyczepionych do pasa w mundurze i na lewej nodze sztylety. Bardzo mnie to zdziwiło. Siadła na krześle naprzeciwko mnie i powiedziała.

- Jestem tu tylko po to aby zadać ci kilka pytań. Oczekuję prostych odpowiedzi, bez żadnych kąśliwych uwag. Nie jestem zachwycona, że tu jestem więc przynajmniej ty wykaż się inteligencją i nie wnerwiaj mnie. Jasne Loki?

Uśmiechnąłem się kpiąco. – Cóż niczego ci nie obiecuję. Jak widzę znasz moje imię. Może łaskawie zdradzisz mi swoje.

Popatrzyła na mnie wzorkiem a la *zaraz zginiesz* ale jednak odpowiedziała. – Mam na imię Lily Brown.

-Nie widziałem cię tu wcześniej.

Uśmiechnęła się i powiedziała ociekającym jadem głosem. – Cóż chyb wtedy nie skupiałeś się na agentkach. Ale tak. Jestem tu od niedawna ale już wcześniej miałam styczność z S.H.I.E.L.D., czasami nawet nie przyjemną.

-Opowiedz mi. – powiedziałem. *Połknie haczyk jak Romanow.* - pomyślałem.

-Nie jestem tu po to aby rozmawiać o mnie Loki. Nie marnuję czasu na wylewne opowiadanie o mnie samej.

Zmarszczyłem brwi. Dziwne. Zawsze każdy się dawał namówić o opowieści o samym sobie abym mógł potem je zastraszyć. Jednak ta kobieta nie jest tak głupia jak myślałem. Wydaję mi się nawet całkiem interesująca. Ta kobieta mnie intryguje.